All in the family!

Appel niet ver van de boom gevalletje vanavond met deze indie double bill. Vader Smit zit in Scram C Baby, zoon Smit speelt in Canshaker Pi. Twee generaties, twee hele fijne bands. Maar genoeg geneuzel, voorstellen die bands!

Canshaker Pi

Die doen we eerst want de jeugd heeft de toekomst. En de toekomst voor dit roedel jonge honden is rooskleurig. Canshaker Pi strikt voor de productie van hun debuutplaat maar gelijk even persoonlijke held Stephen Malkmus van Pavement, komt met datzelfde debuut vliegend uit de startblokken en speelt alle festivals met de grond gelijk. Een liveshow van Canshaker Pi heeft meer energie dan een kernreactor, de productiviteit van de band is indrukwekkend (3 platen in 2 jaar, allemaal raak) en de jongens spreken ook nog eens keurig met 2 woorden. Of meer. Het kraakt, scheurt, zit op de rand maar er ook vaak over, is tumultueus en nooit saar kortom, fijne muziek om eens even lekker op te horlepiepen!

Scram C Baby

Van 1993 tot 2010 horen we met regelmaat iets van Scram C Baby. En dan is het ineens stil. Tot dit jaar! De 5 stronteigenwijze Amsterdammers, sloten zichzelf op in de Vondelbunker et voilà: je hebt Scram C Baby’s beste plaat uit z’n 26-jarige bestaan. Give Us A Kiss is een plaat waarop alle kwaliteiten van de band meer dan ooit volledig tot hun recht komen. De godfathers van de Nederlandse indie hebben het allemaal nog: songs, sound en soul. Ook de gekte en speelsheid zijn er –godzijdank- nog steeds, maar worden in strakke banen geleid. Deze keer heeft de band net zo lang muziek en ruzie gemaakt totdat twaalf uitverkoren songs konden worden samengeperst tot één brok graniet. Grof en verfijnd, bontgekleurd. Scram C Baby maakt een comebackplaat die al die jaren van radiostilte in één keer doen vergeten en vergeven want indie-minnend Nederland mistte de band natuurlijk. Vanavond sinds lange tijd weer in het oosten des lands, maak het mee!