In een tijd waarin de Amerikaanse folkmuziek het contact met haar bloedige wortels heeft verloren, probeert King Dude de duisternis opnieuw groot te maken in het genre door te zingen over seks, dood, liefde, waanzin en het licht van Lucifer. Sinds 2006 is zijn apocalyptische rock 'n' roll zowel het medium als de boodschap; zijn diepe bariton en bezeten songwriting zijn de instrumenten waarmee hij de vurige geest van zijn duivelse openbaringen probeert te ontsteken bij iedereen die hem tegenkomt.

Dat tegenkomen kon onder meer op de nodige festivals want het tourschema van deze singer-songwriter is even moordend als enkele hoofdrolspelers uit zijn macabere teksten. Door voorprogramma’s bij bands als Ghost en Earth groeit zijn congregatie steeds groter en wordt zijn profetische visie van hoop en verlossing, al dan niet van of juist door het kwade, door het publiek ontvangen met stemverheffingen en stampende voeten als bij een hoogmis van een corrupte Amerikaanse televisie predikant.

King Dude is een blauwogige Mephistopheles met een akoestische gitaar; hij kleedt zich als Johnny Cash en zingt alsof voorkroop bij Robert Johnson in de rij op het kruispunt waar de duivel zielen aan het opkopen was. Zijn stem kan in één adem overgaan van beklemmend en kwetsbaar naar donderende woede van welhaast Bijbelse proporties, waarbij hij het hemelse heilige met het goddeloze aardse verbindt. Hij zingt net zo hartstochtelijk over de dood als over liefde of juist het gebrek daaraan. Met inspiratie uit country, blues, Americana en Britse folk (en een achtergrond in heavy metal), roept King Dude het onheil over zijn toehoorders af. Dat doet hij op 10 mei in Hengelo.