Ray Fuego heeft wat te vertellen. In de Nederlandse hiphop scene doet hij dat al luidkeels met o.a. SMIB. Bezoek een concert van SMIB en je ziet dat hiphop en punk veel dichter bij elkaar liggen als veel mensen denken. Jonge hiphoppers komen dus al veel met zijn idealen (gelijkheid, fuck rascisme, black awareness) in aanraking. Maar Ray heeft ook wel wat te vertellen aan mensen die Nederlandse hiphop totaal kut vinden. Want hokjes moet je kapot maken en als dat via een inside job moet dan start Ray wel een nieuwe band om je te laten luisteren. Enter Ploegendienst. Ray Fuego is sowieso meer van de punk als van andere dingen. Zijn liefde voor Oi, Ska en punk komt tot volle wasdom in Ploegendienst en staat letterlijk in zijn huid gegrift. Ray heeft uitgesproken meningen als Jello Biafra van de Dead Kennedys, het commerciële inzicht van Malcolm McLaren en is op het podium energieker als 1000 duracell konijnen. Ploegendienst speelt de meest pure vorm van punk: nummers komen soms op het podium tot stand. Het gaat hard, snel, helemaal los en heeft meer impact dan een hoek van Remy Bonjasky. Ploegendienst ramt genadeloos de P weer terug in Punk.