De heren van DeWolff groeiden op op een dieet van Led Zeppelin, The Doors, Leon Russel, Allman Brothers en andere giganten die al van middelbare leeftijd of overleden waren tegen de tijd dat Pablo en Luka van de Poel en Robin Piso geboren werden. De invloeden van alle genoemde acts zijn echter evident. De rock met psychedelische invloeden wordt ook nog eens op ongekend niveau gespeeld en live geldt de band dan ook al sinds het prille begin als een sensatie. Dat begin was rond 2007, en de eerste EP van DeWolff, inmiddels een veel gezocht collector’s item, is ook al weer 10 jaar oud. Nog een keer een terugblik, kijken we daarna even naar het nu en de enorme stappen die deze band gemaakt heeft.

Ouder en wijzer?

Over dat wijzer hebben wij geen idee, maar wel nog beter. DeWolff groeit uit tot een kracht om rekening mee te houden en breekt niet alleen in Nederland de nodige potten maar ook internationaal. De band is ondertussen in het bezit van een eigen studio, neemt in 10 jaar tijd 6 albums op die stuk voor stuk van enorme kwaliteit zijn, bandleden produceren inmiddels zelf of vreten orgel en er wordt heel veel opgetreden. Muziek is voor deze band topsport en net als topsporters blijft DeWolff zich ontwikkelen. Dat hoor je terug op Thrust, misschien wel hun meest modern klinkende plaat tot nu toe. Maar oei oei, wat goed weer. Mooi dus dat ze weer langs komen want DeWolff verveelt nooit!

Support: Black Bottle Riot

Black Bottle Riot bespeelde diverse clubs en festivals en met een debuutalbum, ‘Soul in Exile’ en derde album ‘Indigo Blues’ op zak zijn fans het er unaniem over eens: Black Bottle Riot heeft potentie en is geliefd in de rockscene. En het blijft zeker niet bij de eerste stempels in de rockscene als het aan de band ligt: “We’re no overnight hype material – we’re in it for the long run”, aldus gitarist Mike Seede.

De band deed eerder festivals als Rockin’ Park, Eurosonic Noorderslag en Down The Rabbit Hole aan en deelde affiches met gerenommeerde namen als Pearl Jam, The Black Keys, Black Stone Cherry, Rival Sons en Ryan Adams.

“Een enkele luisterbeurt is voldoende om ‘Indigo Blues’ stevig te omarmen. Hard of ingetogen, ‘Indigo Blues’ wordt vooral gedomineerd door bezieling.” Aardschok – 80/100.

“Wat de mannen op hun derde album laten horen is enerzijds vertrouwde southern rock in de lijn van Black Stone Cherry en Lynyrd Skynyrd, maar anderzijds is er ook een zeer interessante ambitieuze richting te bespeuren.” Never Mind The Hype.

Special guest: Wim Behre
De heren van DeWolff halen de nodige inspiratie uit de muziek van weleer, en toen had je geen spotify playlistje maar draaide je platen. Dat doet Wim Behre ook al jaren en hij heeft dan ook een behoorlijke collectie met de nodige klassiekers maar ook met werk dat je niet alle dagen hoort. Speciaal voor deze tour selecteert hij zijn favorieten en draait hij die zwarte pizza's voorafgaand aan de show. Vet!